Bartje

De frisse zwarte aarde van mijn ouders' graf onder mijn nagels
laat zich later zelfs met potloodpunten en met tandenstokers nauwelijks verwijderen
evenmin als moeders' moeders verre liederen van 't gebreidelde verlangen:
het wordt weer mei en het geluid is oud

Ik zie de mijnen opduiken
als ze er nog zijn maar op den duur verdwijnen ze
De aarde spat en splijt voortdurend
loutert ook als was hij water
Ik ruik voorzichtig aan mijn vingers

De geur is nog niet ijl genoeg
Die van sigaren is blijven hangen
achter stenen muren


Ploos | 26 april 2010 

http://www.dichttalent.nl/?nav=orthKsHr … BriaBDKLuI

Toelichting:
Marga Minco, "In een verhaal haal ik een geur terug."