er zijn in haar straat huizen die niet van wijken niet van buiten willen weten
er is in haar huis een wijk die niet van straten niet van verder weg wil weten
haar rug naar ramen doet pijn eer aan
er is zo weinig meer
over naar haar orde van de dag
ze gaat een boodschap
de wereld en haar kind kond doen ze steekt de straat
ze steekt een plein in Rome over en ze is niet bang
ze slaat vluchthavens over
laat zich 's nachts van de aarde vallen als een man
met armen en benen vingers en tenen wijd gespreid
te pletter kan niet in het heelal
dus valt ze altijd veilig
voor zover je valt in een immense zwarte lucht met sterren
je moet tenslotte referentiepunten hebben
's nachts is zij in haar geval de moriaan
die na zijn werk gedaan te hebben
Cassiopeia volgt en haar behang ruilt voor bijvoorbeeld Ethiopië
maar nog altijd hier op papier in Londen
Ploos, 4 juli 2010
Ploos | 5 juli 2010
http://www.dichttalent.nl/?nav=orthKsHr … BriaBDKLaK
Toelichting:
Elisabeth George en de figuur van Barbara Havers' moeder, uit de Lynley-romans + Alzheimer
